Essek Sipasi

Onu bunu okumaktan, ig de tanidigim tanimadigim insanlarin fotolarina bakmaktan bir sure sonra bikip teli elimden birakiyorum kendi hayatimizdaki cok ince, bir kenara not alinmazsa balik hafizamin girdabinda kaybolup gidecek en guzel anlari bosvererek… Telin ortasinda duran ‘W’ isaretli app yu herseferinde es gecerek. Halbuki ne kadar kolay hemen sag koseye tikla yaz yazacagini kaydet kapat ama yok ‘bayramogludoner’ hastag ini yazip doner fotograflarina bakmak daha onemli!

Neyse oklari benden cekip konumuza donelim. Olum nerdesin sen? Gebelik haftasi hesaplama sitelerinden bile tebrikler yagiyor, millet oradan buradan taciz ediyor dogmadi mi dogmadi mi diye (yok dogdu da sakliyoruz) kardesin icin bile olayin heyecani kacmak uzere valla soyliyim. Son zamanlarda pek bir tekrarliyordum kardesin gelcek soyle olcak boyle olcak diye cocuk stress olmustu durup durup kardes diyordu. Simdi ben demiyorum kardes gelecek diye cocuga bir rahatlama geldi, gelmekten vazgectigini dusunuyor sanirim!

Bak hersey hazir. Gel hayirlisiyla anyayi konyayi gorelim yavrucum. Teyzen de gidiyor pazar gunu zavallim ucundan kaciricak seni bak cok uzulur. Zaten ablan ilk goz agrisi onun yerini hicbir zaman dolduramayacan boyle uzatmalari oynayarak daha bir gozden dusuyorsun!

Hadi yevrum pilini pirtini topla da gel. Bak babanin da deyimiyle seni disari da uc harfliler bekliyor (A-D-A). Onun icin mi gelmiyorsun len yoksa? Hehe gozun mu korktu bebisim? Korksun valla ben bile tirsiyorum! Ne yapacagi ile ilgili hicbir fikrim yok da kendi dogdugundan beri o tek kasi hep havada oglum. Hepimizi zor ama bir o kadar da guzel zamanlar bekliyor. Korkma, kop gel sen…

Sevgiyle, hasretle…

Her sabah koca gobegiyle uyanmaktan sikilan anan!

BA BA BLACK SHEEP!

Gecen gun kendimi youtube’da ‘five little monkey LONG version’ diye bir video aratirken yakaladim! Cocugu olmayanlar icin bu su demek oluyor efendim aciklayayim! Simdi bu lanet olasica parcaya minikler bayiliyor ve binbir tane versiyonu var! Gelin gorun ki bu versiyonlarin hicbiri 2,3 dakikayi gecmiyor. He ben de cok zekiyim ya, LONG yaziyorum ki uzun versiyonuna ulasayim, minigim melul melul baksin ekrana ben de o arada artik neyin pesindeysem yapip halledeyim veya kafa dinleyeyim! Tuuuu senin egitimci kisiliginin icine dedim Aysegul. Nerede kaldi her mecliste bik bik ottugun yok TV boyle zararli, soyle kotu, cocuklar otistik oluyor soylemlerine? Valla pratikte oyle olmuyormus efendim bu isler! Boyle bazen o uc dakika icin yapmam dedigin cok sey yapiliyormus. Al yavrum al, video mu istedin al genis ekranda acayim rahat rahat izle diyesi geliyormus insanin icinden… Daha bu kadar ileri gitmedim tabii, zaten evimizde bilincli olarak TV yok ama diger butun aygitlar var! Minigimiz de o aygitlari gorunce cok net bir bicimde ‘ac’ ‘ac’ diye sayikliyor hatta artik hangisini istiyorsa onu soyluyor! Babasinin pesinde kedi gibi ‘ba ba’ diye dolaniyordu gecen gun. Bay O. da baba diyor saniyor. Enem ne babasi, cocuk ‘ba ba black sheep’in ‘ba ba’ sini sayikliyor!

Ya iste boyle bizi telefon, ipad, bilgisayarla gormeye gorsun yapisiyor ekrana, masaya, kolumuza, bacagimiza… Bu konu icin cok fazla yaratici cozumlerim yok henuz! Gun icinde cok fazla telefonu elime almamaya calisiyorum. Arabadayken cok fazla ses cikarmamasi icin bazen aciyorduk. Gecen NY yolculuguna ona da soyle bir cozum buldum! Kendim soyledim videoya cektim en sevdiklerini. Abuk sabuk rengarenk seyler seyredecegine beni seyretsin dedim. Keyifli videolar oldu, utanmasam buraya yuklerime ama utaniyorum ayol cok komik:)

Cocugunuz falan varsa size az teknolojisiz, bol dokunmali, oyuncakli, sohbetli, interaktif gunler diliyorum efendim. Saglicakla kalin…

Yemege Ara Veren Cocuk!

Basima gelmez saniyordum!
5,6 aylikdan beri yedigime sulanan, ilk kati gidayla tanisdiginda 8 aylik olup kasigi tutup verdiklerimi hupleten bebemin istahi hic kapanmaz saniyordum ama yanlis sanmisim efenim!

Uzuldugumu saniyorsaniz yaniliyorsunuz. Hep bugunu beklemistim dermissim:) Yok o kadar da umursamaz degilim ama cok kafaya takmiyorum…

Gelelim tum gun agzina birsey koymak istemeyen cocugunuzla basetmek icin ufak tefek stratejiler;

1. Form degisikligi:
Peynirini hep kup kup kesip mi onune koyuyorsunuz, bu sefer uzun uzun kesin. Hep ayni sekil makarnaya mi dayiyorsunuz onune bu sefer kelebek makarna koyun. Yumurtasini yumurtaliga koyup icinden kasikla hemesine firsat verin.

2. Smoothieler:
Ozellikle dis doneminde cignemeyi reddediyorlar sanirim, e bizde yemek istediklerini cignenmeyecek bir hale getiririz o zaman.

Ornek:
Blueberry
Portakal-Mandelina
Ispanak
Flaxseed, chaiseed
Sut/Yogurt/Almond milk
Bal/Pekmez

Yukaridaki malzemeleri istediginiz yogunlukda koyup cekin efendim ve bebenize kamis ile teklif edin. Hafif soguk olursa dislerine de iyi gelecektir…

3. Farkli catal-bicak-tabak takimi kullanmak. Kendisine ozel bir takimi varsa bir sure onlari kaldirin ve sizin takimlarinizi verin…

4. Biz ne kadar az effor sarfederek yemek yaparsak onlar o kadar cok yiyor. Ozellikle bu donemlerde bebeniz icin dolma sarmayiniz, portakalli ordek olaylarina falan girmeyiniz. Haslayin brokoliyi koyun onune emsin, isirsin mindar etsin. Yememis olmasinin verdigi stresin ustune bir de emeginizin bosa gitmesi eklenmesin…

5. Kuru meyvelerin ve kabuklu yemislerin kalori ve vitamin degerlerini hatirlayalim. Baktiniz kahvaltiyi reddediyor. Verin eline bir hurma yesin, inanin yetecektir, yanina biraz da ceviz. He daim ulasabilecegi bir yere kuru uzum, kayisi, ceviz-badem birakin gelip gidip atistirsin…

6. Bol sivi almasini saglayin. Devamli su teklif edin. Dusunulenin aksine su istahini kapatmayacak, bir sonraki ogune acikmasini saglayacaktir.

7. Yemeklerini normale gore daha kucuk tabaklara koyabilirsiniz boylece az yemis olsa da geride kalan daha az yemek goreceginiz icin daha az uzulebilirsiniz!

Bunlar tabiki gecici cozumler ama zaten bu donemleri de gecici. Boyle bakmak lazim diye dusunuyorum ben… Herkese bol sabir diliyorum…

DENGESIZIM, DENGESISIZ, DENGESISSINIZ…

Hedefe egitim ogretimden giris yapip, sonra istahina kurban gidip yemek postu yapip araya da bir siir sikistirarak bitirmisim iki seneyi. Tuuuuu senin suratina dengesiz, istikrarsiz benligim:)

Neyse bu sefer tamam sayin okuyucu. Bu sefer kararliyim, kendimi bir kaliba da sokmayacagim, kafama gore takilacagim haberin ola.. Birgun oradan, birgun buradan…

Amerika maceramiza Boston’dan devam ediyoruz. Yanimizda minik bir yolcu ile, en tatlisindan, en haylazindan. Yok kedi, kopek degil bildigin insan yavrusu. Son senelerde yaptigim en iyi sey, bir cocuk! Ufufufu hersey cok daha heyecanli!, yorucu ama bir o kadar da keyifli…

Maceralarin devami icin lutfen hatta kalin. Yakin zamanda gorusmek uzere…

 

Yine Yeni Yeniden!

Bir ay sonra yine donduk evimize, kafamizda yeni duygular ve fikirlerlerle, kalbimizde ileri ki bir zamanda yeniden gorusmek dilekleriyle…

 

Bazen ben ve yemeklerim…

Masa Basi Saskinligi

Masanin basina oturup, ise nereden baslayacagini bilememe hali… Benimkisi minumum yarim saat suruyor…

Istahima Saglik!

Salata, bildiginiz salata ama sosunun tarifini yazabilirim. Marketlerde hazir olarak satilan soslarin icindekilere bakarsaniz, en organik veya dogal adi altinda satilanin bile icindeki sodyum orani beni onlardan uzaklastiriyor!

Sos icin;
2 kasik zeytinyagi
Yarim limon (cok eksi sevmiyorsaniz limon yerine, mandelina veya biraz portakal suyu konulabilir)
Iki kasik balsemik (balsemik alirken acid oraninin cok fazla olmamasina dikkat edin!)
Bir cay kasigi kadar mayonez, hardal
Biraz tuz

LONELY BIRDIE

Basladigim isleri yarim birakma gibi bir huyum var… Uzun zamandan beri karakterlerimi olusturuyordum, simdi artik hikayelerini de olusturma zamani geldi sanirim. Cok amatorce ama yine de bir baslangic… Umarim devamini getirebilirim. i-pad’e paintgalery programini yukleyen O.’ya da tesekkuru bir borc bilirim!

 

 

 

 

 

 

 

BEN NE OLACAGIM?

Kucukken ne olmak isterdiniz? Doktor, pilot, kaptan, ogretmen, hangisi? Ben cok kucukken ne olmak istedigimi hatirlamiyorum ama hatirladigim kisim itibariyle illa da su olacagim demiyordum. Sanki oylesine okula gidip geliyordum, bana yap dediklerini yapmaya calisiyordum yarim yamalak, yapma dediklerinden kaciniyordum, kotu bir ogrenci degildim ama iyi de olmadim hicbir zaman… Babamin annemin veli toplantisindan cok da memnun ayrilmadigini, annemin ‘kizim bak okumazsan kapici karisi olursun’ dedigini, hatta orta okul giris sinavindan 1 saat once cantami sallaya sallaya ciktigimda ki yuz ifadelerini hic unutmam. Neyse iyi kotu yine bir anadolu lisesi falan kazandim, mezun oldum, universite tercihime sira geldiginde de tam olarak ne olmak istedigimi bilmiyordum. Tatile gittigimiz evin balkonunda universite ve bolum tercihimi yaptim, iyi ki annem ‘ogretmen ol yavrum’ demis ( melek annem benim ), belki de simdi veteriner olmustum bende ki kafayla… Veterinerlikte fena olmazdi aslinda diye dusunuyordum ama sonradan veterinerligin sadece kedi, kopek sevmekten ibaret olmadigini anladigimda, ogretmenligin daha iyi bir secim olduguna kanaat getirdim. Neyse kazara universiteyi de bitirdim. Hatta dort senelik okulu ben uc senede bitirdim, onu da baska bir post da anlatirim, sadede geleyim. Universiteyi de bitirip, teprik ederiz ogretmen oldunuz, artik ogretmenlik yapabilirsiniz dediklerinde ben bir sasirdim, kaldim. Ya ben oylesine ogretmen oldum, ne ogretecegim bu cocuklara diye soylenmeye basladim. Ilk defa sinifa girisimi ve ilk dersimi cok iyi hatirliyorum. Kendimi tanittiktan sonra cocuklara isimlerinden once sordugum ilk soru ‘Ne olmak istiyorsunuz?’ oldu. Onu da sesli soramadim, tahtaya yazdim, sesim titriyordu cunku. Hepsi bir heyecan parmak kaldirmaya basladilar cevap vermek icin. Parmak kaldirdilar demek yalan olur aslinda bagirmaya basladilar diyebilirim, eeee bende daha o zaman sinif yonetimi sifir, ulan Aysegul dedim icimden, yine hazirliksizsin, insan provasini yapar, planini yapar, gerci plan yapmistim ama her zamanki gibi benim kafa spontane gidiyor… Neyse bir sekilde! sinifi sakinlestirdim, bir ara soz Ege’ye geldi, Ege Bey siz ne olmak istiyorsunuz dedim. Ege de ‘ben ne olmak istedigimi bilmiyorum ki’ dedi. O an boyle aydinlandim, fikrim geldi. Aha dedim Ege benim projem, Ege benim cevabim, ne ogretecegimin cevabi. Daha ilk ogretmenlik gunumde, ilk dersimi vermem gereken gunde ben ilk dersimi aldim. Ben, benim gibi tiplere ne olacaklari konusunda fikir verecektim… Hedefleri ne kadar tuhaf olsa da, gercekten uzak gorunse de, yollarini bulmalarinda azicik da olsa yardim edecektim… Yedi sene boyunca oyle de yaptim, simdi donup baktigimda ne kadar dogru bir yerden basladigimi anliyorum. Simdi en cok da o zamanlari, anlari ozluyorum… Bu arada yanlis anlasilmasin illa da cocuklari erkenden kapitalistce bir yaklasimla meslek edindirmek hedefi degildi benim ki, benim amacim hangi konulara yetenekleri var, ne yapmaktan hoslaniyorlar, zayif ve guc yonleri neler bunlari daha iyi kesfetmelerini saglamak ve motive etmekti, o kadar… Karsima ev hanimi olacagim veya seri katil olacagim ( yemin ediyorum boyle dedi, ah A.’ cigim ah, seni cok ozledim ) diyen de cikti yani… Hepsine saygi duydum… Seri katil meselesine nasil bir cozum buldugumu daha sonraki bir post da anlatirim!